Η Φιλοσοφία κατά τους αιώνες 1ος π.Χ. - 4ος μ.Χ.

Στωϊκισμός                                                                                              

Ζήνων ο Κιτιεύς (334 π.Χ. - 262 π.Χ.) - ιδρυτής
Κλεάνθης (331 π.Χ. - 232 π.Χ)
Χρύσιππος (280 π.Χ. - 207 π.Χ.)
Διογένης ο Βαβυλώνιος (240 π.Χ. - 152 π.Χ.)
Παναίτιος (185 π.Χ. - 109 π.Χ.)
Ποσειδώνιος (135 π.Χ. - 51 π.Χ.)
Κικέρων (106 π.Χ. - 43 π.Χ.)

Σενέκας (4 μ.Χ. - 65 μ.Χ.)
Μουσώνιος Ρούφος (30 μ.Χ. - 100 μ.Χ.)
Επίκτητος (50 μ.Χ. - 138 μ.Χ.)
Μάρκος Αυρήλιος (121 μ.Χ. - 180 μ.Χ.)


Ακαδημία Πλάτωνος

Αρκεσίλαος (316 π.Χ. - 242 π.Χ.)
Κορνεάδης (214 π.Χ. - 129 π.Χ.)
Φίλων ο Λαρισαίος (160 π.Χ. - 80 π.Χ.)
Αντίοχος ο Ασκαλωνίτης (130 π.Χ. - 68 π.Χ.)
Φίλων Αλεξανδρεύς (25 π.Χ. - 50 μ.Χ.)

Δίων ο Προυσαίος (45 μ.Χ. - 115 μ.Χ.)
Πλούταρχος από τη Χαιρώνεια (45 μ.Χ. - 120 μ.Χ)
Μάξιμος Τύριος (2ος αιώνας)
Λούκιος Απουλήιος (123 μ.Χ. - 170 μ.Χ)
Αττικός (2ος αι μ.Χ..)
Θέων Σμυρναίος (2ος αι, μ.Χ.)
Κέλσος (2ο μισό 2ου αι, μ.Χ. )
Αμμώνιος Σακκάς (175 μ.Χ. - 242 μ.Χ.)


Επικουρισμός

Επίκουρος (342 π.Χ. - 271 π.Χ.) - ιδρυτής
Μητρόδωρος (4ος αι. - 3ος αι.)
Έρμαρχος (3ος αι.)
Ζήνων Σιδώνιος (150 π.Χ. -75 π.Χ.)
Φιλόδημος (110 π.Χ. - 40 π.Χ.)
Λουκρήτιος (94 π.Χ. - 55 π.Χ.)

Διογένης Οινοανδεύς (2ος αι. μ.Χ.)
Διογενιανός (2ος αι. μ.Χ)


Σκεπτικισμός 

Πύρρων Ηλείος (365 π.Χ. -275 π.Χ.) - ιδρυτής
Τίμων Φλειάσιος (320 π.Χ. - 230 π.Χ.)
Καρνεάδης (214 π.Χ. - 129 π.Χ.)
Αινεσίδημος (1ος αι. π.Χ.)

Σέξτος Εμπειρικός (2ος αι. μ.Χ)


Αριστοτελισμός

Στράτων (3ος αι. π.Χ.)
Ανδρόνικος ο Ρόδιος (1ος αι. π.Χ.)
Σωσιγένης Αλεξανδρεύς (1ος αι. π.Χ.)

Άδραστος Αφροδισιεύς (αρχές 2ου αι. μ.Χ.)
Άριστοκλής Μεσσήνιος (2ος αι. μ.Χ.)
Ασπάσιος (2ος αι. μ.Χ.)
Αριστοτέλης Μυτιληναίος (2ος αι. μ.Χ.)
Στράτων Λαμψακηνός (3ος αι. μ.Χ.)
Αμμώνιος (3ος αι. μ.Χ.)
Αλέξανδρος Αφροδισιεύς (3ος αι. μ.Χ.)


Νεοπυθαγόριοι 

Απολλώνιος ο Τυανεύς (1ος αι. μ.Χ.)
Νικόμαχος από τα Γέρασα (2ος αι. μ.Χ.)
Νουμήνιος από την Απάμεια (2ος αι. μ.Χ.)


Κυνικοί 

Δημώναξ ο Κύπριος (2ος αι. μ.Χ.)
Οινόμαος από τα Γάδαρα (2ος αι. μ.Χ.)
Περεγρίνος Πρωτεύς (2ος αι. μ.Χ.)


Χριστιανοί 

Αθηναγόρας (2ο μισό 2ου αι.)
Ιουστίνος (; - 165 μ.Χ.)
Κλήμης Αλεξανδρεύς (150 - 215)
Ιππόλυτος Ρώμης (170 - 235)
Ωριγένης (185 - 254)
Τερτυλλιανός (3ος αι.)
Ειρηναίος Λυώνος (3ος αι.)




Facebook Page

ΠΛΑΤΩΝΟΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑ 329a-d

[329a] ἐγώ σοι, ἔφη, νὴ τὸν Δία ἐρῶ, ὦ Σώκρατες, οἷόν γέ μοι φαίνεται. πολλάκις γὰρ συνερχόμεθά τινες εἰς ταὐτὸν παραπλησίαν ἡλικίαν ἔχοντες, διασῴζοντες τὴν παλαιὰν παροιμίαν· οἱ οὖν πλεῖστοι ἡμῶν ὀλοφύρονται συνιόντες, τὰς ἐν τῇ νεότητι ἡδονὰς ποθοῦντες καὶ ἀναμιμνῃσκόμενοι περί τε τἀφροδίσια καὶ περὶ πότους τε καὶ εὐωχίας καὶ ἄλλ' ἄττα ἃ τῶν τοιούτων ἔχεται, καὶ ἀγανακτοῦσιν ὡς μεγάλων τινῶν ἀπεστερημένοι καὶ τότε μὲν εὖ ζῶντες, νῦν δὲ οὐδὲ ζῶντες. [329b] ἔνιοι δὲ καὶ τὰς τῶν οἰκείων προπηλακίσεις τοῦ γήρως ὀδύρονται, καὶ ἐπὶ τούτῳ δὴ τὸ γῆρας ὑμνοῦσιν ὅσων κακῶν σφίσιν αἴτιον. ἐμοὶ δὲ δοκοῦσιν, ὦ Σώκρατες, οὗτοι οὐ τὸ αἴτιον αἰτιᾶσθαι. εἰ γὰρ ἦν τοῦτ' αἴτιον, κἂν ἐγὼ τὰ αὐτὰ ταῦτα ἐπεπόνθη, ἕνεκά γε γήρως, καὶ οἱ ἄλλοι πάντες ὅσοι ἐνταῦθα ἦλθον ἡλικίας. νῦν δ' ἔγωγε ἤδη ἐντετύχηκα οὐχ οὕτως ἔχουσιν καὶ ἄλλοις, καὶ δὴ καὶ Σοφοκλεῖ ποτε τῷ ποιητῇ παρεγενόμην ἐρωτωμένῳ ὑπό τινος· “πῶς,” ἔφη, [329c] “ὦ Σοφόκλεις, ἔχεις πρὸς τἀφροδίσια; ἔτι οἷός τε εἶ γυναικὶ συγγίγνεσθαι”; καὶ ὅς, “εὐφήμει,” ἔφη, “ὦ ἄνθρωπε· ἁσμενέστατα μέντοι αὐτὸ ἀπέφυγον, ὥσπερ λυττῶντά τινα καὶ ἄγριον δεσπότην ἀποδράς.” εὖ οὖν μοι καὶ τότε ἔδοξεν ἐκεῖνος εἰπεῖν, καὶ νῦν οὐχ ἧττον. παντάπασι γὰρ τῶν γε τοιούτων ἐν τῷ γήρᾳ πολλὴ εἰρήνη γίγνεται καὶ ἐλευθερία· ἐπειδὰν αἱ ἐπιθυμίαι παύσωνται κατατείνουσαι καὶ χαλάσωσιν, παντάπασιν τὸ τοῦ Σοφοκλέους γίγνεται, [329d] δεσποτῶν πάνυ πολλῶν ἐστι καὶ μαινομένων ἀπηλλάχθαι. ἀλλὰ καὶ τούτων πέρι καὶ τῶν γε πρὸς τοὺς οἰκείους μία τις αἰτία ἐστίν, οὐ τὸ γῆρας, ὦ Σώκρατες, ἀλλ' ὁ τρόπος τῶν ἀνθρώπων. ἂν μὲν γὰρ κόσμιοι καὶ εὔκολοι ὦσιν, καὶ τὸ γῆρας μετρίως ἐστὶν ἐπίπονον· εἰ δὲ μή, καὶ γῆρας, ὦ Σώκρατες, καὶ νεότης χαλεπὴ τῷ τοιούτῳ συμβαίνει.   

ΛΕΞΙΛΟΓΙΟ/ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ : 

συνέρχομαι= συγκετρώνομαι

ὀλοφύρομαι= θρηνώ

συνιόντες < συνέρχομαι (βλέπε πρώτη λέξη)

ἀναμιμνησκόμενοι < ἀναμιμνήσκομαι (ἀναμιμνήσκομαι-ἀνεμιμνησκόμην-ἀναμνήσομαι/ἀναμνησθήσομαι-ἀνεμνησάμην/ἀνεμνήσθην-ἀναμέμνημαι-ἀναμεμνήμην)

εὐωχία= δείπνο,φαγοπότι

ἀποστερημένοι < ἀποστερέομαι=στερούμαι( άποστεροῦμαι/ἀποστέρομαι/ἀποστερίσκομαι-ἀπεστερούμην/ἀπεστερόμην-ἀποστερήσομαι/ἀποστερηθήσομαι-ἀπεστερήθην-ἀπεστέρημαι-ἀπεστερήμην)

ἐπεπόνθη<πάσχω (ἐπασχον-πείσομαι-ἐπαθον-πέπονθα-ἐπεπόνθην)

έντετύχηκα<ἐντυγχάνω (ἐνετὐγχανον-ἐντεύξομαι-ἐνέτυχον-ἐντετύχηκα-ἐντετυχήκειν)

λυττῶντα< λυττ(σσ)άω-ῶ ( ἐλύσσων-ἐλύσσησα-λελύσσηκα) ουσ : λύττα-ης=λύσσα,μανία

κατατείνουσαι< κατατείνω=ζορίζω (κατέτεινον-κατατενῶ-κατέτεινα)

χαλάσωσιν< χαλάω=χαλαρώνω (ἐχάλων-χαλάσω-ἐχάλασα-κεχάλακα-ἐκεχαλάκειν)

ἀπηλλάχθαι<ἀπαλλάτομαι (ἀπηλλατόμην- ἀπαλλάξομαι-ἀπηλλαξάμην-ἀπήλλαγμαι-ἀπηλλάγμην)

τρόπος= χαρακτήρας


Σύνταξη/Επιμέλεια κειμένου : Λάμπρος Τάτσης
Facebook page 

                                              

Ο δωδεκάλογος της τελείας

1. Σε μια περίοδο μπορούμε να παραθέσουμε παρενθετικό υλικό, αλλά οι παρενθέσεις δεν πρέπει να τελειώνουν σε τελεία.

2. Εάν μια πρόταση τελειώνει σε συντομογραφία και επιθυμούμε να τοποθετήσουμε ερωτηματικό ή θαυμαστικό, αυτό θα μπει κατευθείαν μετά την τελεία χωρίς κενό.

Γνώριζες, ότι ο Σοφοκλής απεβίωσε το 406 π.Χ.;



3. Δε βάζουμε τελεία στους τίτλους επίσημων εγγράφων.

4. Στις συντομογραφίες ονομάτων αφήνουμε κενό μεταξύ του ενός ονόματος και του επόμενου.

Γ. Σ.

αντιθέτως....




5. Στις συντομογραφίες και τα ακρωνύμια δεν αφήνουμε κενό μεταξύ τελείας και του επόμενου γράμματος.

κ.ο.κ.

Ο.Α.Ε.Δ



6. Η τελεία μπαίνει ΕΞΩ από τις παρενθέσεις και τα εισαγωγικά.




7. Δε βάζουμε τελεία πριν ή μετά το ερωτηματικό ή το θαυμαστικό (αναφερόμαστε στην τελεία που ολοκληρώνει μια περίοδο, και όχι την τελεία σε κάποια συντομογραφία).




8. Δε βάζουμε τελεία σε τίτλους βιβλίων.




9. Αν μια πρόταση τελειώνει σε συντομογραφία/ακρωνύμιο δεν βάζουμε διπλή τελεία.

Ο Πλωτίνος γεννήθηκε το 204 μ.Χ. -> Σωστό
Ο Πλωτίνος γεννήθηκε το 204 μ.Χ..-> Λάθος




10. Αν ένα ακρωνύμιο βρίσκεται στο εσωτερικό πρότασης, μπορούμε μετά την τελεία του να τοποθετήσουμε οποιοδήποτε σημείο στίξης επιθυμούμε.

Απόφαση της Δ.Ε.Η.: ....



11. Μπορούμε να βάλουμε τελεία σε μια ελλιπή πρόταση, αρκεί αυτή να μην έχει ερωτηματικό ή επιφωνηματικό χαρακτήρα.

- Πώς είσαι;
- Καλά.



12. Η τελεία επινοήθηκε από τον Αριστοφάνη τον Βυζαντινό.



Πανουτσακοπούλου Ειρήνη
Facebook Page