Κατά την Αρχαία Ελληνική Μυθολογία, ο Φαέθων (< φαέθων μτχ. τοῦ φαέθω=λάμπω, φωτίζω) ήταν γιος του θεού Ήλιου και της κόρης του Ωκεανού, Κλυμένης.
Στον «Τίμαιο, 22c» του Σόλωνος μας παραδίδεται, ότι ο θεός Ήλιος δέχτηκε να ικανοποιήσει μία επιθυμία του γιου του και του επέτρεψε κάποτε να ζέψει το άρμα του και να το οδηγήσει. Ο Ήλιος προειδοποίησε τον Φαέθοντα για τον κίνδυνο και τον παρακάλεσε να αλλάξει γνώμη.
Ο Φαέθων αποφασισμένος να πραγματοποιηθεί η επιθυμία του, ανέβηκε στο άρμα όντας ανίκανος να το ελέγξει. Τα άλογα, μόλις αντιλήφθηκαν, ότι ο αναβάτης τους δεν ήταν ο θεός Ήλιος, άρχισαν άλλα να πετάνε ψηλά και άλλα να κατεβαίνουν στη γη. Το άρμα έφτασε τόσο χαμηλά, ώστε όλα άρχισαν να καίγονται και οι ποταμοί να στερεύουν από νερό.
Η θεά Γη παρακάλεσε το Δία να την σώσει και έτσι, ο θεός φοβούμενος για τους ανθρώπους, κατακεραύνωσε τον Φαέθοντα, σκοτώνοντάς τον στον Ηριδανό ποταμό. Οι αδελφές του Ηλιάδες, τον εντόπισαν νεκρό και αφότου θρήνησαν για αυτόν, προσπάθησαν να σηκωθούν από τον τάφο. Τα σώματα τους, όμως, είχαν μετατραπεί σε λεύκες (αίγειρες) και τα δάκρυά τους σε κεχριμπάρι.
Κατά τον Οβίδιο στις «Μεταμορφώσεις», το άρμα του Φαέθοντος μαύρισε το δέρμα των Αιθιόπων και δημιούργησε την έρημο της Λιβύης.
Η πτώση του Φαέθοντος στον Ηριδανό ποταμό
Facebook Page
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου